Bij zonsopgang, op de toppen van de Monts d'ArréeMaak het ontwaken van de natuur en de legendes van de Yeun Elez mee

Bretonse ervaring!

Bij zonsopgang, op de toppen van de Monts d'Arrée

Zelfs als je liever uitslaapt wil je de zonsopgang op de Monts d’Arrée niet missen. De authentieke pracht van de landschappen, de magie van het lichtspel, de geheimen van de heidevelden, … en het enthousiaste commentaar van Youenn verleiden je ogen en oren. Je dromen gaan zachtjes over in realiteit…

Routebeschrijving

Zonsopkomst in de bergen

Om wakker te worden, een eerste klim door de heidevelden vol wrangwortels, wilde perenbomen, gaspeldoorns,… De natuur ontwaakt op hetzelfde moment als onze kleine groep. Boven de varens uit, tussen twee rotspunten, laat onze gids ons de Mont St Michel van Brasparts ontdekken, de Tuchenn Gador, de Roc’h Trévezel, het meer van Brennilis … aan onze voeten spelen resten ochtendmist in de hei. In de verte schittert de baai van Morlaix in de eerste zonnestralen. Ieder kiest een favoriete top. Ik heb een voorkeur voor de ronde toppen van de “Tuchenn”, terwijl anderen de spitsen van de “Rock” kiezen. Omhoog wijzend in dit panorama herinneren de klokkentorens van Commana of Plonéour-Menez aan de historische welvaart van deze streek

“Hel” of paradijs?

De dageraad heeft de Ankou verplicht om zijn uitkijkpost te verlaten. Vanaf de Tuchenn Gador bespiedt de brenger van de dood de Bretonse zielen over 360°. Geen enkele twijfel: wij bevinden ons in het legendarische gebied van de Yeun Elez, het moeras dat zich uitstrekt door het Parc d’Armorique. In deze veenderijen openen zich de deuren naar de hel. Een bodemloos meer, dat nu verborgen is, slokt de verdoemde zielen op. De plek wordt echter ook door vrolijker wezens bezocht. Ik heb ze gezien, op de toppen heb ik korrigans, kwelduiveltjes herkend aan hun verwarde haren en hun baard. Verstandige mensen zeggen dat het pijpenstrootjes, korstmossen en baardmos is, maar ik geloof ze niet. Deze uitzonderlijke plek is doordrenkt van verhalen en legendes. Het veen en de rotsen fluisteren fantastische verhalen. Trouwens, vlak bij de hut van de leidekker kun je bijna een oude hamer horen kloppen; Luchtspiegeling of werkelijkheid? De bosbessenstruiken bij de blauwstenen zijn echt. Zij dragen helaas nog geen vruchten. De toekomstige wandelaars profiteren er misschien wel van.

Een smakelijk avontuur!

De weg brengt ons naar de oevers van de jonge Elorn. Het water komt tevoorschijn uit het veen en vormt een druk beekje, gevoed door de regen. Op de kleiachtige grond buurt de vleesetende zonnedauw bij de moeraslelie. Langzaamaan maakt de heide plaats voor de hortensia’s. De 8,5 km van de wandeling komen tot een einde langs de met rustieke leien bedekte huizen. Chaudron, de hond van Youenn, geeft tekenen van vermoeidheid. Maar het avontuur is niet voorbij! Een heerlijk ontbijt wacht op onze terugkeer. Biologisch brood van St-Thégonnec, jam van de Huelgoat, warme pannenkoeken van de billig (crêpe kookplaat), brengen ons weer op kracht. Deze heerlijkheden gaan er net zo makkelijk in als de woorden van Youenn. Een gelegenheid om onze trek in geheimen uit de plaatselijke cultuur tevreden te stellen, terwijl wij de geestigheid van bepaalde Bretonse woorden proeven!