Doorkruis de zoutmoerassen op de fiets

Gwen geeft met haar passie voor de natuur en haar goede humeur een extra dimensie aan deze fietstocht. Door hier, dichtbij Sarzeau, te kiezen voor deze rustige en leuke manier van voortbewegen, beleven we deze zoutmoerassen op een heel andere manier.

Routebeschrijving

In alle rust vertrekken

Een paar aanpassingen aan de hoogte van de zadels, en hop we kunnen van start! Een 2 à 3 uur durende rustige tocht ligt voor ons. Onder leiding van Gwen vertrekt ons kleine peloton vanaf de voet van de St. Colombier op naar de kades van de Golf van Morbihan. Een lichte helling staat ons te wachten in het grasrijke landschap bij Duer. We delen dit prachtige gebied met schapen en vele vogels. Philippe wijst ons op een rotgans die waarschijnlijk is achtergebleven in deze regio. Gwen vertelt ons ondertussen wat over de plaatsen en eilanden die we aan de horizon zien verschijnen.

Op naar het zout!

Onze wielen bevinden zich in een holle weg. Het tempo is ideaal om tijdens het fietsen nog een beetje bij te praten. Wie de gele trui draagt, dat is al snel duidelijk; dat zijn de bremstruiken en gaspeldoorns langs de weg. Een stukje verderop passeren we mooie vissershuisjes voordat we de zoutpannen van Lasné bereiken. De glinsterende zouthopen in de zon getuigen ervan dat de zoutmoerassen weer dienst doen. Er is veel werk verzet om de zoutpannen, die tijdens de middeleeuwen zijn gecreëerd, weer te restaureren nadat ze zijn verlaten in jaren ’60. Gwen vertelt ons enkele verhalen over zoutpanarbeiders, die hier vroeger met 600 man werkten. In de loop der jaren zijn steeds meer arbeiders afgehaakt vanwege de zoutaccijnzen en de opkomst van de oesterkwekerijen.

De weg van het water

Tegenwoordig hebben de zijkanalen, de reservoirs, de opwarm-bassins en andere zoutpannen hun prachtige weerspiegeling weer terug en liggen weer netjes tussen de dijken. Het water moet een behoorlijk traject afleggen, voordat de kristallen tevoorschijn komen. We zijn verbaasd te horen dat het water uit deze bassins wel 10 x meer zout bevat dan zeewater! Wandelaars, zilverreigers en bergeenden voelen zich hier wel thuis. Ook als fietser kunnen we de moerassen goed bereiken en bekijken. Bij een van de wateringangen, tegenover het eiland Tascon, vertelt Gwen ons met een glimlach over het leven van deze zeeconfetti die gelinkt is met ons vasteland via onderwaterwegen. De verhalen van eilandbewoners lijken soms wel legendes!

Een indrukwekkende flora en fauna!

Een stukje verderop onthullen de bassinbodems de robuuste gewassen die hier in dit milieu kunnen groeien. Gwen laat ons onder andere zoutmelde, schorrenkruid, lamsoor en zeekraal zien. Als de zee zich terugtrekt, storten de vogels zich op deze planten. Ook Christophe heeft voor deze bassins gekozen voor het verfijnen van zijn oesters. De natuur heeft goed nagedacht over onze voedselbevoorrading; we smullen van enkele paardenbloemen, bieslook en zeespinazie. Deze planten doen ons tevens denken aan andere lekkernijen. De geheimen van het terrein worden stiekem uitgewisseld: schelpdieren, garnalen… Dit landschap is naast haar schoonheid, ook nog een genot voor de smaakpapillen!

Tot de molen en weer terug

Een verandering van het landschap: hellingen, water, huizen, dennenbomen en boten wisselen elkaar af in het schilderachtige landschap van Sené. We zien een veerman de zee-engte oversteken om weer de andere kant van de Golf te bereiken. Maar wij blijven aan deze kant om de getijdenmolen van Hézo te bewonderen. Als we door St-Armel komen nemen we de tijd voor een pauze. Sommigen van ons lopen even de markt over, anderen nemen een kopje koffie op een terrasje. Als we weer terug zijn bij het vertrekpunt kijken we terug op een heerlijke dag. Deze fietstocht doet hunkeren naar meer!