Een unieke blik op de zee en op de geschiedenis
Van een idyllisch landweggetje komen we op een grindpad, vervolgens op een asfaltweg. In de speciale route van Isabelle is een plek opgenomen waar we stoppen om te genieten van een fenomenaal uitzicht. Erquy, de haven (Port des Hôpitaux), het eilandje Saint-Michel: een prachtig beeld waar de invloed van de zee overal merkbaar is. In de zee worden de roze rotsen zichtbaar. Het is de “grès”, de beroemde steen, de grondstof voor steenhouwers, die hier gehuisvest werden in kleine, dicht opeen gebouwde huisjes. Een paar sprongen over de rotsen en je staat weer op een nieuw en spectaculair uitzichtpunt, vanwaar je uitkijkt over de duinen en de rotskust tot aan de vuurtoren van Cap Fréhel.
Een symfonie van kleuren
Weer verandert het landschap van karakter. Charmante straatjes met muren erlangs die begroeid zijn met bloemen, landwegen tussen de akkers door, ze voegen nieuwe kleuren toe aan het palet. Orchideeën staan er naast vlierbomen en smeerwortel, en Isabelle vertelt over de nuttige eigenschappen van deze planten. We komen een surfer tegen en even later verandert het landschap: groene dalen maken plaats voor een uitgestrekt, romantisch heidelandschap. De roze tinten van de heide en het geel van de gaspeldoorn, afgewisseld met groene plekken waar varens groeien, lopen langzaam af naar het strand. Onze gids vertelt ons dat er te midden van dit kleurige geheel ook vleesetende planten leven, en de koekoek lijkt dat met zijn roep te willen bevestigen.
Op 70 m hoogte, waar alleen vogels zijn en de vuurtoren
Zonder enige moeite komen we aan bij Cap Fréhel, op 70 m boven de zee. Terwijl we genieten van een kop zachte melisssethee, krijgen we de geschiedenis te horen van de vuurtoren. Vanaf deze bijzondere plek kun je bij helder weer Jersey in de verte zien liggen. Vlak bij de kust duiken twee rotsen op uit de smaragdgroene zee. De steen is wit van de uitwerpselen van zeevogels. Met haar geoefende oog vindt Isabelle de nesten van kuifaalscholvers, donzige jonge zeemeeuwen en kleine drieteenmeeuwen. Pinguïns krijgen we niet te zien, maar Isabelle vertelt ons alles over hun eieren. Ondertussen maakt Anne de ene foto na de andere. Allemaal zijn we onder de indruk van de omgeving en van het schouwspel van de vogels.
Laat de pedalen maar los!
We hebben een brede kijk op de omgeving gekregen en een klein glimpje opgevangen van de legenden van deze streek. Vervolgens vormt het peloton zich weer en gaan we terug naar ons startpunt. Met de wind in de haren fietsen we terug, de een met wat meer ondersteuning van zijn fiets, de ander met wat meer inzet van eigen spierkracht. Karin maakt flink snelheid op het fietspad, zonder dat het haar extra inspanning kost. Landschappen in steeds wisselende kleuren trekken voorbij. Bij het moeras, waar het opkomend tij duidelijk te zien is, minderen we vaart. En aan het eind van deze geweldige tocht gaat de fiets op de standaard, is er een glas appelsap en zijn overal blijde gezichten!