



Drie rivieren stromen om het gebied waar de stad ooit ontstond. Op dit schiereiland stichtten de benedictijnen in de 11e eeuw de Abbaye de Sainte-Croix. De kerk, een juweeltje van romaanse bouwkunst, valt vooral op door zijn ronde grondplan, dat overeenkomsten vertoont met dat van de Heilig Grafkerk in Jeruzalem. Daaromheen liggen dicht opeen vele voorbeelden van religieuze en niet-religieuze bouwkunst: vakwerkhuizen uit de 15e tot 17e eeuw, de middeleeuwse brug met zijn brugdek dat vanuit het hoge midden naar beide oevers afloopt, de rijke herenhuizen waar vroeger de notabelen gevestigd waren. Langs de kaden staan schitterende natuurstenen huizen die blijk geven van de bloeiende havenactiviteiten. En in het historisch centrum van de stad brengen de markthallen uit 1887 leven en kleur.
Toen de stad meer ruimte nodig had, werd er gebouwd op de aangrenzende heuvels. Zo ontstond rond de kerk, de Église Notre-Dame, een bovenstad, die ook wel aangeduid wordt als de “Mont Saint-Michel en Terre”, de Mont Saint-Michel van het vasteland. Rond de fraaie gotische toren staan talloze bijzondere gebouwen: Notre-Dame-de-l’Assomption (13e en 15e eeuw), het klooster en de kapel van de ursulinen (16e eeuw) met een prachtig, met bladgoud versierd plafond, en de Chapelle Saint-Eutrope, naast het middeleeuwse hospitaal.
Voor de schrijver Flaubert en voor andere beroemdheden die in de stad verbleven, was Quimperlé een plek die synoniem stond voor een gemoedelijk soort rust. De stad ligt aan de toegang tot de streek Cornouaille, een belangrijk centrum van Bretonse cultuur. Verschillende mensen die veel betekend hebben voor wetenschap en kunst in Bretagne zijn in de stad geboren en opgegroeid.
Quimperlé, de toegangspoort tot Cornouaille, is een stad waar een gemoedelijke rust heerst
De gisant van de heilige Gurloës, in de crypte van de Église Sainte-Croix, vertoont eigenaardige gaten. Je hoofd of je rug door die gaten steken zou genezing brengen van een groot aantal kwalen!